Tussen 8 maanden en tweeëneenhalf jaar ontwikkelen we onze autonomie. We leren ons los te maken van onze ouders, met name onze moeder. We kruipen weg en kijken zo nu en dan eens om. Als het ons uitkomt, dan komen we terug. Niemand heeft de controle over ons! We volgen iedere impuls die ons leidt naar al het mooie dat de wereld ons te bieden heeft.

Eén ontwikkelingsstap verder ontwikkelen we onze wil. We kunnen ons gewicht in tienvoud tillen. We zijn trots op onszelf, hoe sterk we zijn. Kijk mama, wat ik kan tillen! We ontwikkelen onze controle.

Vaak worden één van deze twee ontwikkelingsfasen onze voorkeur in overleving. Vergeten we dingen graag of makkelijk, of proberen we juist te controleren.

Wat ik veel tegenkom in mijn praktijk, is dat therapie zich richt op het ontwikkelen van de wil structuur. De prachtige schatten van de autonomie worden op zijn zachts uitgedrukt ondergewaardeerd. Hoe prachtig als juist de kracht van de autonomie kan worden ingezet en benut om in evenwicht te komen.